Jovan Dučić bio je jedan od najznačajnijih srpskih pesnika sa početka XX veka, ali i diplomata koji je predstavljao Kraljevinu Jugoslaviju širom sveta. Rođen je 17. februara 1871. godine u Trebinju, gde je proveo detinjstvo i završio osnovno školovanje.
Književni opus
Dučić se smatra utemeljivačem moderne lirike u srpskoj književnosti. Njegove pesme odlikuju se elegancijom, rafiniranim stilom i simbolističkim uticajem. Najčešće teme su ljubav, lepota, priroda i prolaznost života.
Najpoznatija dela Jovana Dučića su:
Pesme (1901, 1908)
Blago cara Radovana (1932) – filozofska proza o smislu života i sreće
Gradovi i himere – putopisna proza
brojne rodoljubive i misaone pesme koje i danas zauzimaju posebno mesto u srpskoj poeziji.
Diplomatija i život u inostranstvu
Pored književnosti, Dučić je imao uspešnu diplomatsku karijeru. Radio je u konzulatima i ambasadama Kraljevine u Sofiji, Rimu, Madridu, Kairu, Atini, Budimpešti i drugim gradovima. Zbog tog iskustva često je unosio duh evropskih kultura u svoja dela.
Poslednje godine života proveo je u emigraciji, u Sjedinjenim Američkim Državama, gde je i preminuo 7. aprila 1943. godine u gradu Geri, Indijana.
Sećanje i značaj
Jovan Dučić je danas upamćen kao pesnik elegancije i misaone lepote, kao i diplomata koji je spojio srpsku kulturu sa evropskim duhom. Njegovo ime nose brojne škole, kulturne ustanove i ulice. U Novoj Pazovi jedna od ulica nosi ime Jovana Dučića, podsećajući na pesnika čija dela i danas inspirišu i uče nove generacije.