Branko Radičević bio je jedan od najznačajnijih srpskih pesnika XIX veka i prvi veliki pesnik romantičarskog doba u srpskoj književnosti. Rođen je 28. marta 1824. godine u Slavonskom Brodu, a detinjstvo je proveo u Sremskim Karlovcima, gde je započeo svoje školovanje.
Književni opus
Radičević je bio oduševljen idejama Vuka Karadžića i prvi je pesnik koji je u potpunosti stvarao na narodnom jeziku i u duhu narodne poezije. Njegove pesme pune su mladalačke radosti, slobodarskog duha, ali i lirskih tonova nežnosti i tuge.
Najpoznatije pesme Branka Radičevića su:
Đački rastanak
Putnik na uranku
Kad mlidijah umreti
Tuga i opomena
Njegova poezija odlikuje se jednostavnošću izraza, iskrenim emocijama i neposrednošću, zbog čega je i danas rado čitana.
Život i kraj
Nakon školovanja u Karlovcima i Beču, Radičević se posvetio književnosti, ali je njegov život tragično prekinut bolešću. Umro je veoma mlad, 1. jula 1853. godine u Beču, u 29. godini života, od tuberkuloze.
Sećanje i značaj
Branko Radičević ostao je simbol mladalačke poezije i slobodarskog duha u srpskoj književnosti. Njegovo ime nose brojne ulice, škole i kulturne ustanove širom Srbije i regiona. U Novoj Pazovi jedna od ulica nosi njegovo ime, kao znak trajnog sećanja na pesnika koji je narodnom jeziku podario lirsku snagu i mladalačku svežinu.