Braća Jugovići predstavljaju jednu od najsvetlijih i najtragičnijih priča srpske istorije i epske tradicije. Reč je o devetorici sinova Jug Bogdana (u narodnim pesmama često identifikovanog kao vojvoda Vratko, otac kneginje Milice), koji su prema predanju svi poginuli u boju na Kosovu 1389. godine.
Istorijski i epski kontekst
U narodnoj epici braća Jugovići postaju simbol junaštva, porodične odanosti i žrtvovanja za otadžbinu. Njihova majka opevana je u pesmama kao žena koja gubi sve sinove u jednom danu, ali ostaje uzor hrabrosti i ponosa.
Iako istorijska nauka nema potpunu potvrdu o njihovom tačnom broju i imenima, epska tradicija i usmena književnost očuvale su Jugoviće kao večiti simbol kosovskog zaveta.
Sećanje i značaj
Braća Jugovići zauzimaju posebno mesto u kolektivnom pamćenju srpskog naroda. Oni su oličenje žrtve i junaštva, ideala da je sloboda vrednija od života. Njihova priča vekovima je nadahnjivala narodnu poeziju, književnost i umetnost.
Ulice, škole i kulturne ustanove širom Srbije nose ime Braće Jugovića, kao podsećanje na kosovski mit i ideale junaštva. Tako i u Novoj Pazovi jedna od ulica nosi ime Braće Jugovića, čuvajući sećanje na junake koji su postali večiti deo narodnog identiteta.